Pukkelpop 2009 - Het verslag

Zo, eindelijk uitgerust van Pukkelpop, keelontstekingen genezen en klaar om toch nog een verslagske te schrijven. Ik zal proberen om het kort te houden ;-)

Ik ga geen poging ondernemen om de optredens te rangschikken volgens kwaliteit, maar we kennen de volgende categorieën toe: Uitstekend, Goed, Matig, Slecht.

Allez hoppah!

Uitstekend

Zoals op voorhand voorspeld is het optreden van Shantel & The Bucovina Club Orchestar ontaard in een gigantisch Balkan feest. De temperatuur in de Marquee steeg nog eens een 2-tal graden, vrouwen werden wulps en lang vergeten volksdansen werden ten berde gebracht. Tijdens Disko Partizani scandeerde de hele tent minutenlang het refrein van het nummer mee, en het boe-geroep aan het adres van technici, die het podium ontruimden na een staande ovatie bij het einde van het concert, sprak ook boekdelen. Misschien zelfs wel het beste optreden van Pukkelpop. Zo vrolijk dat een mens daar van kan worden, ongelooflijk.

Nog een topper: Faith No More! Superstrak optreden, perfect geluid en de band was in uitermate goede doen. Mike Patton's stem staat nog steeds als een huis en de man in kwestie blijkt na zovele jaren nog altijd een te veel aan energie te hebben. De VIP-crowd zal het geweten hebben. En dat hij deze energie weet over te brengen op de fans is ook bewezen met de zotte daad van de heer in het filmpje hierna. Het optreden is zelfs nog even stilgelegd omdat hij zich toch een klein tikkeltje misrekend had...



Wondermooi en ingetogen, dat zijn synoniemen voor Bill Callahan. Deze veteraan in het post-rock genre is sinds een tijdje solo gegaan (voordien Smog) en heeft in april dit jaar zijn tweede album uitgebracht. Uiteraard bracht hij ook nog nummers van in de goede oude tijd. Zo blijft Cold Blooded Old Times toch nog altijd een fantastische klassieker.



Verrassing van het festival: Birdy Nam Nam. U mag er vanuit gaan dat er in de bijna propvolle Dance Hall al wel een aantal mensen van deze 4 gekke jongens uit Frankrijk gehoord hadden. Een enkeling zal de nieuwe cd al eens beluisterd hebben. Maar dat dit optreden ging zorgen voor een volledige tent in extase had niemand verwacht. Vitalic meets Justice met nog wat hip-hop en drum & bass erdoor. Beloftevol quartet!


Brought to you by The Dirty Disco Ninja

Dan de man die veel verwachtingen in te lossen had: Vitalic. Misschien iets te veel na het succes van OK Cowboy en zijn immense live-reputatie. Een beetje een trage start (veel nieuwe nummers, ah ja, want het was per slot van rekening de eerste avant-première van zijn nieuwe album Flashmob), maar uiteindelijk komt het toch op gang. Enkele klassiekers erdoor jagen moest Pascal Arbez gedacht hebben, en dat komt wel goed. Zo gezegd, zo gedaan; een beetje Bells, La Rock en My Friend Dario. Daarna klonken er enkele zeer interessante nieuwe tracks door de speakers. Afsluiten met Newman. Uitstekend optreden, nu is het wachten op de nieuwe cd en als we die nummers allemaal van binnen en buiten kennen mag hij nog eens terugkomen.


Brought to you by The Dirty Disco Ninja

Shadow Dancer, 2 broers afkomstig uit Liverpool, die redelijk heftige techno produceren en een dijk van een optreden hebben gegeven op Pukkelpop. De Chateau was even te klein.

Steve Aoki kent iedereen die deze blog volgt ondertussen al wel. Beste DJ set van het weekend. Heeft de halve boiler room op hun hurken gekregen. Was goed voor ne mosh pit zoals zelfs Belgian Asociality het in hunne goeje ouwen tijd niet vooral elkaar kregen. Fenomenaal alweer. Zie hier voor DJ Pitch zijn relikwie.

Goed

Selah Sue: Mooi, degelijk, goede opener van drie dagen tumult.
La Roux: Heb ik eigenlijk niet veel van beseft wegens te plezante toestanden aan de Grimbergenstand.
Simian Mobile Disco: Een goeje nieuwe plaat, goeje ouwe songs, altijd goed voor een deftig optreden. Simian mist wel dat tikkeltje meer om echt een supergoede live-act te zijn. Iets te veel nerd-stuff die zich vooraan afspeelt, en geen interactie met het publiek.
Booka Shade: Zeer goed optreden, al was het een mindere versie van hun passage op Pukkelpop 2007. Nooit dezelfde euforie gezien in het publiek dus.
Andy C: Hij kan het nog steeds, dikke drum & bass platen aaneennaaien alsof het stukken jeans zijn. Met van die North Face naden dan. Zeer strakke set.
The Ting Tings: Pop op een deftige manier gebracht. Misschien moeten ze toch wel eens investeren om hun band uit te breiden, want de helft van hun muziek wordt ergens door een computer afgespeeld. Maar tegen de verschijning van Katie White zeggen wij niet neen.
Grooverider: Nog 1 van de talrijke drum & bass dj's. Oude rot in het vak. Heeft altijd zeer zware platen bij.
MSTRKRFT: Slechts een deel gezien, maar wel een dijk van set dat die gasten daar aan het draaien waren. Als ik het mij goed herinner heb ik zelfs nog luchtgitaar moeten spelen tijdens het crowdsurfen.
Paul Kalkbrenner: Wel, een beetje een gemengd gevoel. Ten eerste heeft de Paul zich volgens mij beperkt tot een veredelde dj set met ableton live. Ten tweede is dit geen muziek om mensen aan het feesten te krijgen. Heel mooie deuntjes, absoluut, maar dat is voor op je iPod in de trein ofzo. Of in een andere tent dan de Dance Hall. Toen de eerste tonen van Sky & Sand weerklonken gingen de handjes wel even de lucht in. Ook op Revolte & Moob stonden enkele mensen te shaken. Voor de rest, mooie muziek, maar geen sfeer. Dat zou beter werken in een duistere keet als The Fabric, met enkel een blauwe spot die sfeer verzorgt. Of in de Silo. Maar daar mag hij blijkbaar niet naartoe op 26 september (Silence) en onze immer rustige Duitser is daar volgens deze video toch een beetje van ontstemd.
Squarepusher: Goed optreden, maar exact hetzelfde optreden als in de AB een paar maanden geleden. Daar werkt dat soort muziek ook beter dan in de Dance Hall. Veel ongeïnteresseerde kids die voor deze grote meneer iets te laat geboren zijn.
The Bloody Beetroots: Slechts een deel kunnen zien wegens de parallelle programmering van Vitalic. Maar wel een zeer deftig einde. Te zien aan de liters zweet die van het dak van de Boiler afdropen was de rest van set ook ok.
Don Rimini: Als er iemand dan toch Fidget mag draaien, dan is het Don Rimini wel. Dit is niet dezelfde platte stuff als al de rest van de electro dj's bijhadden dit weekend. Heeft er nog iemand zich zodanig opgejaagd in telkens opnieuw dezelfde platen te horen weergalmen over de dance area? Het wordt toch stilaan tijd dat er ook eens wat andere dance-stijlen worden geprogrammeerd in de Boiler Room. Of staat er nu echt nog iemand te wachten om nog maar eens Riverside Motherfuckers te horen???
Florence and the Machine: Heel mooi denk ik. Ben er wel bij in slaap gevallen.
The Klaxons: Heel goed optreden van The Klaxons! Geluid zat goed, ze hadden er zin in en het publiek was mee. Doe daar de hits vanop Myths of the Near Future & enkele nieuwe songs bij en je krijgt een lekkere show.
N*E*R*D: Gewoon goed. Het betere hip-hop werk.
Arctic Monkeys: Weer aan die dekselse Grimbergentent beland. Wat ik ervan gehoord heb klonk niet slecht.

Matig

Aeroplane: Ze willen niet luisteren hé!!! In plaats van nu toch eens hun eigen funky muziek (of aanverwanten) te draaien!! Beginnen zeer sterk, maar gaan dan ergens halverwege ritmische technoplaten zonder melodie draaien. Onbegrijpelijk... Deze keer hebben ze wel Day & Nite niet gedraaid. Toch al 1 pluspunt.
Waxdolls: Willen het té hard doen. Het is geen Goose, het is geen Soulwax, maar ze kunnen uiteraard nog groeien natuurlijk.
Buraka Som Sistema: Niet mijn ding gewoon. Was het beu na 2 nummers.
dEUS: Misschien ben ik niet genoeg fan om dit te kunnen appreciëren. Ben naar het tweede optreden op zaterdag gaan kijken en vond het maar niks eigenlijk...

Slecht

Yuksek: is niet komen opdagen. Kloefkapper. Kan, terecht, al zijn materiaal wegsmijten nadat het bekogeld is geweest met half-volle pinten.
Kissy Sell Out: Eén van de dj's waar ik het in de bespreking van Don Rimini ook al over had. Uit het groepje Fidget & Electro heren dat allemaal dezelfde platen opzet. Slecht gewoon.
Le Corps Mince de Françoise: Werden aangekondigd als 3 bevallige Finse dames die lekkere electropop brengen. In werkelijkheid zijn het 3 draken die niet kunnen zingen en de muziek trekt ook al op niet veel. Zijn getekend op het stilaan hippe New Judas label, maar dat betekent blijkbaar niks.
50 Cent: Verveling troef. Haalde enkel een klein beetje niveau toen hij nummers van andere artiesten ten berde bracht.


Zo. Dat was pukkelpop 2009. Een uitstekende editie, heel veel goeje dingen gezien. Merci Chokri!